Nieuwe Zone Stad actrice Kim Hertogs dankt Jan, haar eerste liefde
Kim Hertogs Niet omdat hij uitblonk in het bedenken van romantische scenario's of omdat hij de man van mijn leven bleek te zijn, niet omdat hij me brieven schreef die ik uit een brandend huis zou redden, maar omdat hij me lief had, dank ik hem. Hij belde me elke dag (er was toen nog geen internet) een vol uur, en dan liet hij me liedjes horen. Sex on the phone,
bijvoorbeeld. Ik was 13, hij was 14. We voelden ons al heel volwassen.
Kim Hertogs Na twee maanden handjes vasthouden was hij dat beu. Ik zat op Silvester, zijn donkerbruine pony, gezapig naar hem te lachen. Tot op dat moment was dat het enige liefdeswapen waarover ik beschikte. "Wil je van m'n pony af komen?" vroeg hij. Ik gehoorzaamde. Hij duwde zijn tong in m'n mond en begon tegen honderd per uur te draaien. "Is dit het nu?" dacht ik.
Kim Hertogs Ik was terstond teleurgesteld in de liefde en alle verwante praktijken waar mijn iets verder gevorderde vriendinnetjes zo melig over deden. Het andere deel van het zilveren gebroken hartje om m'n nek, brak terstond nog eens in twee. Ik galoppeerde naar huis. Ik ging op mijn bed zitten en dacht na.
Kim Hertogs Ik hield van deze Jan, maar hij moest nooit nog met me zoenen. Ik durfde het hem niet te zeggen, maar zonder woorden begreep hij me. Hij was erg lief, hij belde me nog steeds elke dag. Soms een half uur, soms maar een kwartier. We waren niet voor elkaar gemaakt, begrepen we. En dat was oké.
Kim Hertogs Zonder wapens, zonder vuurgevecht maakten we het gebroken zilveren hartje terug heel en lieten het in een la verdwijnen. We bezegelden het einde van onze liefde met een innige omhelzing, en lieten elkaar daarna het verdere leven.
